سازه فضاکار اجرا شده در شمال

سازه فضاکار گنبدی

قطر سازه 5.2 متر به مساحت تقریبی 21 متر مربع مناسب برای کمپینگ در جنگل، ساحل و … قابلیت نصب آسان و قابلیت حمل راحت
– جنس سازه فولاد
– رنگ الکترواستاتیک
– پوشش انواع برزنت، نانو و Pvc با توجه به انتخاب مشتری.

فرم گنبدی سازه فضاکار
در دهه های اخیر روش های نوین طراحی، آنالیز و اجرای سازه های فضاکار در ساخت آثار نوین معماری بالاخص سبک وزن تاثیرات چشمگیری داشته است. آشنایی کامل برخی از مهدسین سازه با رفتار مکانیکی این سازه ها از یک سو و امکانات محاسباتی فراهم شده در فناوری های مدل سازی کامپیوتری از سوی دیگر دست به دست یکدیگر داده و فرم های بدیعی را خلق نموده است.

آن چه سازه های فضاکار را از دیگر سازه های متداول ساختمانی تفکیک می نماید به شرح زیر می باشد:
– پایداری و ایستایی آن ها نسبت به سازه های مشابه بالاخص در برابر نیروی زلزله بهتر می باشد.
– ماندگاری این سازه ها و مدت عمر مفیدشان بسیار زیاد است.
– تکنولوژی ساخت آن ها به روز است و دائما در حال پیشرفت می باشند.
– سازه های فضاکار به عنوان ساختارهای ساختمانی سبک وزن تلقی می شوند که به همین جهت گرایش دست اندرکاران ساخت به چنین سیستم هایی رو به افزایش است.
– پیش ساخته بودن اکثر اجزای این سازه ها اطمینان مهندسین را در اجرای دقیق و بدون نقص آن ها به خود جلب نموده است.
– تنوع و گوناگونی شکلی آن ها،دامنه ی کاربرشان را از نظر کاربردشان را از نظر کاربری های فضاهای معماری،عناصر و جزئیات کاربردی ساختمانی و نیز مصالح به کار رفته در تشکیل چنین ساختارهایی بالا برده است.

فرم های قوسی به دلیل تبدیل نیروهای قائم به نیروهای داخلی فشاری در سازه، از دیرباز در بیشتر شیوه های ساخت و ساز متداول بوده اند که انواع طاق ها در معماری سنتی از آن قبیل می باشند. از مزایای طراحی چنین سازه هایی وسیع شدن دهانه ها و سادگی طراحی فنی آن ها است.امروزه با امکانات موجود،چنین قوس هایی را در مقیاس بزرگ تر و با استفاده از سیستم های فضایی طراحی و اجرا می کنند.

از آن جا که چنین فرم هایی در صورت اجرای فضایی،به شیوه ی مدولار طراحی می شوند، بسیاری از قطعات می تواند به صورت پیش ساخته تولید شود و با اتصال به یکدیگر فرم نهایی یک قوس را ایجاد کنند. شیب این قوس ها در نقطه ی اتصال به تکیه گاه می تواند زیاد باشد که در این صورت قوس به فرم نیم دایره نزدیک خواهد شد. چنین قوس هایی به نسبت دهانه ای که می پوشانند دارای ارتفاع بیشتری نسبت به نمونه های مشابه می باشند.

تمامی ویژگی هایی که برای سازه های قوسی ذکر شد در فرم های گنبدی نیز وجود دارد،تقریبا تنها تفاوتی که در این میان موجود است آن است که در قوس ها تقارن محوری شکل می گیرد در حالی که در فرم های گنبدی تقارن مرکزی به وجود می آید و به جای آن که کلیه ی بارهای قائم در دو تکیه گاه خطی وارد شود،در یک سطح مدور توزیع می گردد.

اساس شکلی فرم های گنبدی در سازه های فضاکار می تواند:
– به صورت صفحات شکسته ای باشد که بخشی از یک چندوجهی منتظم را تشکیل می دهند و اصطلاحا بدان گنبد ژنودزیک گویند و یا از اعضای فشاری منظم و مرکزگرایی تشکیل شده باشد که در یک سیستم پیچیده ی رو به پایین، بارها را به تکیه گاه منتقل می کنند.